تاریخچه و دلیل نامگذاری روز جهانی تلویزیون
برای بسیاری از مردمان این روزگار، تلویزیون بخش جدا نشدنی زندگی است. هرچه نسلها جلوتر می‌رود، بیشتر تلویزیون به یکی از بدیهیات زندگی تبدیل می‌شود. البته هنوز، نسل پدربزرگها و مادربزرگها و حتی پدر و مادرها، دورانی را به خاطر دارند که رادیو، رسانه‌ای یکه‌تاز بود. اما ورود تلویزیون، در عین اینکه رادیو را از سکه نینداخت، تحولی بزرگ در حوزه‌ی رسانه‌های ارتباط جمعی بود. حتی با اینکه این روزها محتواهای ویدیویی و متنی و عکس، با سرعتی باورنکردنی دست به دست می‌شوند، اما هنوز تلویزیون جایگاه خود را به عنوان یک رسانه‌ی عام، حفظ کرده است. اما، چه شد که تلویزیون روزی را در تقویم به خود اختصاص داد؟ باهم سفری کنیم به راهی که تلویزیون طی کرده است.
تولد و توسعه‌ی تلویزیون
ایده‌ی تلویزیون، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی در ذهن بسیار از مخترعان و اهل فن شکل گرفته بود. آنها به دنبال ایجاد الگویی مشابه رادیو بودند. به این شکل که وقتی امواج صدا را می‌توان ارسال کرد و رادیو را به این شکل ساخت، چرا همین شیوه را برای تصویر به کار نبرد؟ تلاش محققان بسیاری، مسیر ساخت تلویزیون را شکل داد. یکی از این تلاشها، اختراع لامپ پرتوی کاتدی در سال در سال 1897 بود. این اختراع مهم کارل فردیناند براون، فیزیکدان آلمانی، زمینه‌ای مهم شد برای ساخت لامپ تصویر تلویزیون در دهه‌های آینده.
یکی دیگر از نقاط عطف اختراع تلویزیون را، دیگر مخترع آلمانی، پاول نیپکو، رقم زد. این نقطه عطف، ساخت سیستم اسکن مکانیکی بود. این اسکن، یک صفحه‌ی فلزی بزرگ و تخت بود با تعداد زیادی سوراخهای ریز روی آن که منحنی‌وار روی آن ایجاد شده بودند. این اختراع تا دهه‌ها، پایه‌ای بود برای آزمایش انتقال تصاویر. در سال 1907، بوریس روزینگ، دانشمند روس، اولین نمونه‌ی تلویزیونهای ابتدایی را از تلفیق لامپ پرتوی کاتدی و سیستم اسکن مکانیکی ساخت.
از ابتدای ساخت تلویزیون، دو مدل تلویزیون ساخته شد. تلویزیونهای مکانیکی و تلویزیونهای الکترونیکی. تلویزیونهای مکانیکی بر پایه‌ی اختراع نیپکو شکل گرفتند و دانشمند بریتانیایی، جان لوجی برِید آن را توسعه داد. سیستم تلویزیونی، برای اولین بار در سال 1926 و در فروشگاه زنجیره‌ای سِلفریج به نمایش عمومی در آمد. سال 1932، برید اولین سری تلویزیونها را به شکل تجاری عرضه کرد و 10 هزار نمونه از آن را فروخت.
تلویزیونهای الکترونیکی
همزمان با توسعه‌ی تلویزیونهای مکانیکی، مخترعانی دیگر، در حال ساخت تلویزیونها الکترونیکی بودند. در سال 1927، نوجوان آمریکایی، فیلو فارنس‌وورث یکی از گامهای اولیه اما مهم را در ساخت تلویزیون الکترونیکی برداشت. اما زمانه با او یار نبود و جنگ جهانی دوم، اختراع ثبت شده‌ی او را در سایه‌ی خود قرار داد. با این حال، اختراع او، بعدها مورد استفاده‌ی دیگر سازندگان قرار گرفت و بهتر و بهتر شد.
تا سالها، تلویزیونهای الکترونیکی و مکانیکی، همزمان در حال رشد و عرضه بودند. همزمان با توسعه‌ی تلویزیونهای الکترونیکی، ایرادهای تلویزیون مکانیکی بیشتر به چشم آمد. در نتیجه، تلویزیونهای الکترونیکی رفته رفته جای آنها را گرفتند. تلویزیونهای الکترونیکی، کیفیت تصویر بالاتر، نویز کمتر، اندازه‌ی کوچکتری و محدودیت تصویر کمتری داشتند. به علاوه که فناوری الکترونیکی، بسیار پیشرفته‌تر و رشد آن سریعتر بود. تا سال 1939، تلویزیونهای الکترونیکی کاملا جای تلویزیونهای مکانیکی را در آمریکا گرفته بودند.
تصاویر تلویزیونی، تا دهه‌ی پنجاه میلادی، سیاه و سفید بودند و رنگ تا حتی دهه‌ی شصت میلادی همه‌گیر نشده بود. تا رفته رفته فناوری رنگ وارد تصاویر شد و سال 1972، تصاویر رنگی، جایگاه خود را در این صنعت به خوبی پیدا کردند.
از این دهه به بعد، تلویزیون در میان مردم راه خود را باز کرد و با تلویزونهای کابلی، بیشتر و بیشتر در میان مخاطبان محبوب شد. در سال 2009، سیستم آنالوگ که برای 60 سال، سیستم اصلی تلویزیونها بود، جای خود را به سیستم دیجیتال داد. این تحول، دنیای تصویر را دگرگون کرد. امروزه، روز به روز بر کیفیت تصاویر و فناوریهای مرتبط با آن افزوده می‌شود. انگار قطاری باشد که هنوز با سرعت در حرکت است.
تلویزیون الکترونیک
ورود تلویزیون به ایران
در ایران، رادیو برای سالها همدم و یگانه رسانه‌ی صوتی مردم بود. تا اینکه در سال ۱۳۳۷ سر و کله‌ی دستگاه شگفت‌انگیزی که بعدها به آن لقب جعبه جادو دادند، پیدا شد و انواع مدلها وارد خانهها شده بود. البته هنوز این فناوری در اختیار طبقه‌ی مرفه بود؛ با این حال، در میان مردم به خوبی شناخته شده بود و محبوبیت زیادی داشت.
در آن زمان، یکی از سرمایه‌داران بخش خصوصی، تأسیس یک فرستنده‌ی تلویزیونی را به دولت وقت پیشنهاد داد و پیشنهاد او پذیرفته شد. حال باید قانون نیز، این امر را تایید می‌کرد. به همین دلیل، مجلس شورای ملی در تیرماه سال ۱۳۳۷، ماده‌ای با چهار تبصره به تصویب رساند. این ماده، اجازه داد تا فرستنده‌ی تلویزیونی در تهران، زیر پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن (وزارت ارتباطات وقت) ایجاد شود و این فرستنده تا 5سال از پرداخت مالیات معاف باشد. همچنین، تعیین شد که تمام برنامه‌های این فرستنده، مطابق مقررات اداره‌ی کل انتشارات باشد.
سرانجام نخستین فرستنده‌ی تلویزیون ایران در ساعت ۵ بعد از ظهر جمعه ۱۱ مهر ماه سال ۱۳۳۷، اولین برنامه خود را پخش کرد.
سازمان ملل متحد
روز تلویزیون از کی روز تلویزیون نامیده شد؟
بر عکس بسیاری از مناسبتهای مشابه موضوع اصلی این نامگذاری، خود “تلویزیون” نبود. بلکه فلسفه‌ی این نامگذاری، جلب کردن نگاهها، به تاثیر برنامه‌های تلویزیونی بر تصمیم‌گیریهای کلان بود. برنامه‌های تلویزیونی، با ارائه‌ی اطلاعات، نشان دادن درگیریها و خطراتی که صلح و آرامش جهان را تهدید می‌کنند، می‌توانند نقش بزرگی در تصمیمهای افراد جامعه داشته باشند. همچنین، برنامه‌های تلویزیونی، می‌توانند تصویری دقیقتر و واضحتر، از معضلات اقتصادی و اجتماعی نشان دهند.
به همین جهت، در سال 1996، سازمان ملل روز بیست و یکم نوامبر را، «روز جهانی تلویزیون» نامید.
تلویزیونهای دنای
تلویزیونهای دنای
این روزها، وقتی وارد بازار می‌شویم، انواع برندها و مدلها را می‌بینیم. هرکدام از آنها، دارای ویژگیها و قابلیتهایی است که خریدار بر اساس نیاز و بودجه، مدل موردنظر را انتخاب می‌کند. دنای، با به کار گیری این فناوریها و امکانات، مدلهایی از تلویزیون را عرضه می‌کند که با قیمت به صرفه، به نیازهای مخاطبان پاسخ مناسب دهد.
برای دیدن مدلهای مختلف تلویزیون دنای، به سایت دنای مراجعه نمایید.
